Osmanlı tarımı, genel ihtiyaç için yapılırdı. Ticari amacı yoktu.
Cumhuriyet öncesi günlük ihtiyaçları karşılayan tarım yoktu.
Tımar sistemi sonuçları tarımdaki üretimi sınırlıyordu.
Selçuklu'daki tekstil üretimi, Osmanlı devletinde de devam etmiş, ancak Avrupa da kapitalizmle birlikte sanayinin de gelişmesi sonucu, rekabet etme gücünü kaybeden Osmanlıda tekstil oldukça gerilemiştir.
Osmanlı devletinin son dönemlerinde pancar üretimi başladı.
ilk şeker fabrikası cumhuriyet döneminde kuruldu. Yıl 1923 kurulum başladı. 1926 yılında üretime geçti.
Tarım, Türkiye cumhuriyeti kurulduktan sonra gelişti.
Devlet tarımı destekledi.
Yer altı ve yer üstü su kaynaklarını tarımın kullanımına açtı.
Ziraat bankasıyla sermaye desteği sağlandı.
Cumhuriyet döneminde tarıma verilen devlet desteği, ülkede tarımın tüm ihtiyaçları karşılandı.
1984 yılında, Türkiye kendi ihtiyaçlarını tarımda karşılayan dünyadaki ilk dört ülkeden biri oldu.
Tarım genişlediği ölçüde, sanayiinde genişlemesine katkı koydu.
Tekstil sanayi, gıda sanayi, hayvancılık ve hayvancılığa bağlı sanayi dünya da rekabet edecek konuma geldi.
Tarımın ve sanayinin bu yükselişi, diğer sanayi dallarınıda güçlendirdi.
Pazar alanı daralan sömürgeci ülkeler gelismeyi engellemek istedi.
Emperyalist-kapitalist zincirinde tarımsal üretim halkası olması istenen Türkiye, kısa zamandaki üretim artışıyla sistemdeki dengeleri sarstı.
24 Ocak ekonomi paketiyle, Türkiye üretimini dizginlemek istediler. Başarılıda oldular.
12 Eylül askeri darbesiyle uygulamaya kondu. Özelleştirme düğmesine bastılar.
Amaç Türk tarımını bitirmek ve sanayi mamullerinde, dış bağımlılığı artırmak!
Özeleştirmelerin başlamasıyla, ķöyden kente göç büyüdü. Özeleştirmenin başlattığı, işsizlikle iç içe girdi.
Şehirlerde çalışmayan, lünpen yoğun nüfus oluştu..
Geçici çalışmalarla, ihtiyaçlarını karşılayan bu nüfus, devlete ve ülkeyi yöneten kurumlara da güvensizliği arttı.
Ülkemizde öylesine tarım ürünleri var ki, hem tarımda hem de sanayi de ciddi istihdam yaratır.
Bunlardan biri pancar üretimidir!
Ülkemizin çok geniş alanında yapılan pancar üretimi, yukarıda belirttiğimiz fabrikalarla Türkiye ekonomisine de ciddi katkı sağlıyordu.
24 Ocak ekonomi paketinin getirdiği özeleştirme, hükümetler eliyle pancar üretimini engelledi.
Pancar üretimine kota koydu. Kademeli fiyat politikasıyla köylünün pancar üretiminden vaz geçmesini sağladı.
Her atılan adımın getireceği yük ortada. Ama hükümetler üretimin ana rahmini kökten yok etmek istedi.
Dün tarım ülkesi ol diyenler, bu gün tarımı bitir, tarıma bağlı sanayi de son ver; Bizimle rekabet etme diyor..
Dayatma sonunda, ithal ikame sistemi getirildi.
Sonuç üretimin her kademesi, sömürgeci güçlerin uzantısı oldu.
Ekonomi bağımsızlığı olmayanın, siyasi bağımsızlığıda olmaz.
Şimdi bizimle kedinin oynadığı fareye dönüştürdüler. Canlarının istediği biçimde kullanıyorlar .
Bizim yapacağımız tek şey yerli mala sahip çıkmaktır...
Çünkü ortada plânlı tarım politikası yok.
Ortalama her alanda dolaşan mandacılar var.
Önce tarım!
Önce ekonomide devletin bağımsızlığı!